W nawiązaniu do tego co pisałem dziś o ropie, chciałem tylko powiedzieć, że wymyśliłem takie hasełko: jeszcze nigdy nie było tak drogo, ale tak tanio już nigdy nie będzie.
A teraz coś z zupełnie innej beczki: Borgward-Goliath GD750, którego chyba nie udało się uratować, chociaż jak pokazuje przykład pewnego Kleinschnittgera – nigdy nie jest tak, żeby nie dało się odbudować auta, nawet od podstaw. Ważne, żeby mieć jakąś substancję.
Tu substancja jest, chociaż słaba, bo z oryginalnego Borgwarda-Goliath GD750 pozostał kawałek kabiny i resztki podwozia. Można z tego oczywiście coś zrobić. Jak najbardziej warto, ponieważ Goliath GD750 był prawdopodobnie najbrzydszą ciężarówką, jaka kiedykolwiek powstała. W dodatku był wielkim trójkołowcem, w związku z czym miał kilka wad – na przykład średnicę skrętu wynoszącą ze 20 metrów. Powstał częściowo na bazie przedwojennego trójkołowego modelu Pionier, jednak został przebudowany pod kątem przewożenia towarów, a jego ładowność wynosiła 750 kg. Produkowano wersję skrzyniową oraz typu furgonowego z częścią bagażową wykonaną z drewna, a napęd zapewniał dwucylindrowy, 400-centymetrowy silnik dwusuwowy rozwijający od 13,5 do 15 KM. Napęd był przenoszony na tylną oś sztywną, przeciwnie niż np. w modelu Tempo Matador. Za dopłatą oferowano hydrauliczne hamulce. Pojazd produkowano w latach 1949-1955 i wyglądał tak, że na jego widok mleko kwaśniało, krowy zamiast mleka zaczynały dawać ocet, owce łysiały, a wiejskie baby zaczynały czcić szatana. Co ja Wam będę opowiadał. Popatrzcie sami.

Do kupienia jest niestety tylko tyle. Wiem, że przód wygląda na przerobiony, ale boczne reflektory nie pasują mi do niczego innego. Jakże chciałbym zobaczyć kiedyś w Polsce takiego Goliatha po renowacji, jak pyrkając dwusuwem wiezie bańki z mlekiem gdzieś pod Pilawą.

link

Zobaczcie je w akcji!