Wpis gościnny – przygotował Maciej DM. Poprawki moje.

Ja tymczasem przygotowuję miks podsumowujący czerwiec.

Nigdy nie myślałem, że przyjdzie mi napisać tego typu relację, przy okazji odszczekując tyle złego ile tylko mi było dane wypowiedzieć na temat pewnej osoby.
Wyobraźcie sobie sytuację, kiedy wasz sąsiad, jeżdżący zohydzonym bmw e36 i wyglądający na dilera hery-koki-haszu-lsd, nagle, zupełnie przez przypadek okazuje się wrażliwym na krzywdę innych, czułym człowiekiem, który ni stąd ni z owąd otwiera się przed wami w windzie i ocierając spływającą po policzku łzę, niezgrabnie usprawiedliwia się, że ma tak za każdym razem kiedy zamyka ostatnią stronę „Serca” de Amicisa. Jasne, że to się nigdy nie stanie, że to tylko niezdrowa fantazja, bo w realu ten gość faktycznie okaże się dilerem, swoim BMW rozjedzie wam psa, a co noc będzie urządzał burdy z małymi dziećmi i konkubiną w rolach głównych.
A widzicie, a mnie się to jednak przydarzyło. Nie pamiętam już ile razy zdarzyło mi się zarówno we śnie, jak i na jawie opluć Sergia za jego domniemane doprowadzanie do upadku niegdysiejszego potentata motoryzacyjnego, a ile razy wywoziłem go na Elbę, tego też nie pamiętam. Tak czy siak to już przeszłość, odwołuję to wszystko i strasznie mi głupio za brak wiary i moją krótkowzroczność, za brak błyskotliwości wystarczającej do przejrzenia podwójnej gry zaprawionego w bojach gracza.
Ale od początku.
Tak się składa, że pracowałem kiedyś, przez niezbyt długi okres we Fiacie. Tak czy inaczej pozostało mi trochę znajomości z tamtego czasu, parę kontaktów, które ostatnimi czasy przeżywały swoisty renesans, a to za sprawą kilku niewyważonych wypowiedzi Sergia, po których moi byli współpracownicy zaczęli wykazywać zainteresowanie perspektywami w branży cytrusowej, w której dane jest mi działać.
No i tak siedzę sobie pewnego wieczora w domu, oglądam reklamy przed meczem, jem czipsy, aż tu nagle dzwoni telefon. To Mieczysław – myślałem, że chce pogadać o cytrynach argentyńskich, jednak pomyliłem się. Dzwonił w bardzo ważnej sprawie, głos mu się łamał, pomyślałem, że ktoś zachorował, ale nie. Jednakowoż sprawa była na tyle poważna, że rozmowa na jej temat nie nadawała się na telefon: Słuchaj, musimy się spotkać – cedził ściszonym głosem – i to natychmiast, musisz przyjechać do Warszawy! Zgłupiałem: Stary, ale co ty, zwariowałeś, zaraz nasi grają z Litwą, ty wiesz ile ja czekałem na ten mecz? 25 lat czekałem, żeby zobaczyć jak błagają naszych na kolanach, my prasim was Paliaki, nie strielajtie nam już więcej goli, zgodzimy się nawet, aby wasza mniejszość mogła mówić i uczyć się po polsku, a także zgodzimy się na podwójne nazwy ulic, tylko nie dobijajcie nas już kolejnymi bramkami! – Gówno mnie to obchodzi – wrzasnął Mietek – musisz przyjechać, nie wiem jak, nie wiem czym, ale musisz zdążyć przed poranną konferencją – jesteś mi to winien w imię starej przyjaźni! Tym argumentem zamknął mi usta, wiedziałem, że dzieje się coś poważnego, i że chłopaki mnie potrzebują. Niewiele się zastanawiając zabrałem ze sobą paczkę czipsów i zszedłem do garażu. Widok mojej Toyoty FZJ80 na gaźniku i bez gazu, którą rocznie nie robię więcej jak 100km uświadomił mi, że tanio nie będzie. Ch. z tym, tu chodzi o coś więcej niż tylko o pieniądze, a do pociągu i samolotu za cholerę nie wsiądę!
Wsiadłem, pojechałem. Już po kilku godzinach byłem w połowie trasy, czas naglił, a tu jakieś tiry rozwalone, patrzę, litewskie tablice – Przynajmniej tyle! – pomyślałem.
Do siedziby Fiata dojechałem zmordowany jak koń po łesternie – nigdy nie pamiętałem, żebym musiał kiedykolwiek w trasie tyle razy tankować, ale zmieściłem się w 30 l/100, to i tak nieźle. Mieczysław czekał na mnie w holu, od razu podszedł do mnie, chwycił za rękę – Stary nie masz pojęcia jak się cieszę, że jesteś! A teraz chodź, potem pogadamy, musimy się spieszyć, za pięć minut rozpoczyna się konferencja, będziesz tłumaczył! Nie wiedziałem jeszcze co i po co, ale byłem gotowy.
Wchodzimy do niewielkiej sali, na środku ogromny okrągły stół wypełniający ją niemal po brzegi. Prawie wszystkie miejsca zajęte, na twarzach niczym w przewodach maluje się napięcie. Co jest do cholery, umarł ktoś, czy jak. Zachowują się co najmniej jak w 2000 kiedy odszedł Edoardo Agnelli; wtedy w Fiacie też nam kazali stać na baczność przez parę minut i mieć poważne miny. Co będzie, to będzie, ja jestem tylko tłumaczem i nic mnie cała ta ich szopka nie obchodzi. Sentyment do Fiata pogrzebałem wiele lat temu, a gwóźdź do trumny przybił własnoręcznie Marchionne. Stoimy, Mietek przedstawia mnie paru osobom, ktoś mnie nawet rozpoznaje, atmosfera na chwilę się rozluźnia niczym jelita po kilku tabletkach laksigenu. Tymczasem na przeciwległej do wejścia ścianie, na zawieszonym ekranie o rozmiarach colosseum, zamigotał nieśmiało obraz. Wszystkich znowu wysztywniło, a ja dostałem słuchawki z mikrofonem i butelkę mineralnej. O czipsach mogłem zapomnieć.
Kanał lewy, kanał prawy, ciekawe kto będzie przemawiał i o czym; pewnie przyjdzie jakiś przydupas Marchionne i wszystkim powie, że są zwolnieni, dlatego też wzięli tłumacza z zewnątrz, żeby im to przekazał na chłodno, wiem, bo przerabiałem już kiedyś te korporacyjne chwyty i klimaty. Tym razem miało być inaczej. Po skróconej wersji włoskiego hymnu oczom zebranych ukazał się wysoki ryży, a do tego blady Włoch, wyglądający na kogoś wywodzącego się wprost z linii sabaudzkiej, który bez zająknienia wyrecytował: Szanowni Państwo, a teraz głos zabierze szef FCA, Sergio Marchionne! I faktycznie po chwili na gigantycznym ekranie ukazała się równie gigantyczna głowa Marchionne; bez specjalnych ceregieli i przywitań, ten naturalizowany Kanadyjczyk przystąpił od razu do meritum – poniżej przedstawiam skrótowy zapis przemowy:
Polityka blefu.
Spotkanie jest ściśle tajne, w tej chwili jest emitowany sygnał zakłócający pracę komórek, dyktafonów oraz wszelkich urządzeń rejestrujących. W trakcie konferencji otrzymacie państwo instrukcje dalszego postępowania i wdrażania otrzymanych informacji. Zapewne niewielu, śmiem nawet twierdzić, nikomu z państwa nie udało się zorientować, że moje dotychczasowe działania były ukierunkowane na dezinformowanie i wprowadzanie w błąd opinii publicznej, a przede wszystkim konkurencji. Ostre zasady gry rynkowej wymusiły na nas stosowanie metod, których nie powstydziłby się sam Benito (tu lekki uśmieszek) oraz jego aparat propagandy. To co do tej pory do was docierało, możecie wrzucić do kosza, wsadzić w między bajki, tudzież się tym podetrzeć. Niewiele z tego co mówiłem, będzie realizowane, a o tym co naprawdę będzie dowiecie się za chwilę, za to nic czego bym nie dokonał, czy powiedział, nie było przypadkowe – było u kierunkowane na konkretny cel i uzyskanie zamierzonego efektu. Ten cel według naszej oceny został zrealizowany w 101%. Ten jeden procent dotyczy ludzi z Fiata, którzy w to również uwierzyli – znowu śmiech. Konkurencja myśli, że jesteśmy w czarnej dupie, że zaraz się pogrążymy, że nie mamy konkretnych planów, ani opracowanych modeli, że nasza gama modelowa jest uboga, i że każdy kolejny model będziemy chcieli oprzeć na pięćsetce. Nic bardziej mylnego.
Pokrótce przedstawię swoją wizję (dzisiaj to słowo robi zawrotną karierę), a wszystkie niezbędne materiały, w których znajdziecie szczegółowy plan działania zostaną wam przekazane w trakcie przez mojego asystenta – w tym momencie do sali wchodzi ten sam wysoki, ryży i blady Sabaudczyk, który przed momentem wprowadzał na ekranie spicz Marchionne, a za nim kilku innych Włochów w ciemnych okularach, pchających przed sobą wózki kelnerskie ze stertami skoroszytów, by po chwili wręczyć je zebranym. Ja oczywiście nic nie dostałem, nie byłem już jednym z nich.
Tymczasem Marchionne ciągnął dalej: Nie będę zabierał państwu wiele czasu, wszystkie najważniejsze informacje znajdziecie państwo teczkach, teraz powiem w skrócie:

1. Wbrew temu, co mogli wszyscy sądzić, nie będziemy jechali z kolejnymi modelami na wózku o nazwie czinkłeczento. Dość już z tą pseudo melancholijną tandetą, czas zejść na ziemię i rozstać się z pandą przebraną za jajko z sentymentalnie malowanymi plastikami. Zapewne wielu z was zwróciło uwagę na moją wypowiedź dotyczącą, aby Amerykanie nie kupowali 500e. Miałem to samo powiedzieć o zwykłej pięćsetce, ale się powstrzymałem. Plan jest taki, aby zniechęcać stopniowo. Ktoś z was ma pewnie ochotę wykrzyknąć: po co zabijać kurę, która znosi złote jajka? Ja na to odrzeknę: Fiat 500 jest u szczytu popularności – czy wiecie, co czyha za owym szczytem? Na to pytanie niech każdy z was odpowie sobie sam, najlepiej w domu, przed snem, ale po oddaniu moczu (śmiech). Zatem bez wdawania się w szczegóły, których pełno znajdziecie w przekazanych wam materiałach, Fiat z dumą powraca do projektu „sejczento”, korzystając z najlepszych tradycji stylistycznych ostatniej edycji tego modelu. Dodam jeszcze, że dni Fiata 500 są już policzone – w niedługim czasie produkcja jego zostanie przeniesiona do Kanady i będzie wytwarzana w wersji 5-cio drzwiowej jedynie na tamtejszy rynek – zakończył chłodno, a co poniektórzy musieli pozbierać swoje pogruchotane szczęki z ziemi.

2. Projekt Grande Punto; powtarzam jeszcze raz Grande Punto, nie żadne tam 500L! Dość z tą nadmuchaną pięćsetką z dychawicznymi silnikami, której nikt nie chce kupować i z nazwami kojarzącymi się bardziej z wynikami tabliczki mnożenia niż z porządnym samochodem. A dlaczego Punto? – Bo Punto dobrze się kojarzy, w przeszłości zrobiło świetna robotę i nic nie stoi na przeszkodzie, aby pełnymi garściami czerpać z historii naszych sukcesów. Dodatkowo poprzedzający go przymiotnik „grande” zrobi resztę (po włosku „grande” oznacza nie tylko duży/ wielki, ale także wspaniały). Nie bójmy się do tego stylizacji à la Multipla (z akcentem nad „u”!). Tak, muszę się do czegoś przed wami przyznać; wstrzymanie produkcji Multipli było naszym wielkim błędem, za szybko zrezygnowaliśmy, zarzuciliśmy ten nowatorski projekt, zabrakło nam konsekwencji, powiem więcej – zabrakło nam jaj! – Po tym wyznaniu większość zebranych instynktownie złączyła nogi w kolanach. – Wycofaliśmy się jak tchórze – ciągnął dalej – ale Fiat Grande Punto to naprawi! – tu Sergio zawiesił głos, krótka pauza i tłum zebranych oszalał, na sali rozległy się oklaski; Sergio ma charyzmę, potrafi porywać; goszcząca do tej pory na twarzach konsternacja ustąpiła miejsca entuzjazmowi pomieszanemu z uczuciem ulgi w stylu: „a, czyli o to chodziło!”

3. Cała masa nowych modeli – i to wcześniej niż myślicie, że wymienię tylko niektóre; nowe odświeżone punto, nowy Fiat cupe, terenowe maserati i terenowa kompaktowa alfa bazująca na modelu 146, lancia aurelia – następczyni wspaniałej i niedocenianej thesis, ale jeszcze bardziej komfortowa, jeszcze bardziej awangardowa, miejski szczur – fiat ecobasic, kompaktowe maserati quattropotina, nowy fiat stilo, tylno-napędowe alfy, seria rekreacyjnych fiatów, jak również fiat structura o szokującej strukturze, a wszystko to skąpane w modułowej technologii, przyprawione sosem ze space frame. – na te słowa w brzuchach zebranych dało się słyszeć burczenie.

4. Niektóre z planów, o których wspominałem publicznie w ostatnich latach, będą jednak realizowane – zrobiliśmy to specjalnie, aby wprowadzić jeszcze większe zamieszanie i dezorientację wśród osób, u których taki stan zamierzaliśmy wywołać.

Jestem przekonany, ze gdy zajrzycie do teczek, wątpliwości, które być może was teraz nachodzą, ostatecznie was opuszczą. Ważne jest tylko to, aby nic z tego co tu zostało tu powiedziane nie przedostało się na zewnątrz, przynajmniej do czasu mojego oficjalnego ogłoszenia. Liczę na was, na waszą lojalność, na powściągliwość w wypowiedziach publicznych, na dyskrecję. Domyślam się też, w związku z tym co usłyszeliście, macie do mnie wiele pytań, ale jako, że nie ma czasu na dyskusje, i czas się wziąć do roboty, mówię państwu arrivederci i dobreyi pratsi! – wybełkotał z niemałą trudnością ostatnie dwa słowa po polsku i tak jak nagle się pojawił, tak samo nagle zniknął z ekranu. Zebrani pozostali niczym skamieniali z tajemniczymi teczkami w rękach i z głupawymi minami; jedni nie kryli zdziwienia, inni próbowali je zamaskować nakładką w stylu „tak, w sumie ma to sens”.
Po konferencji Mietek chce wychodzić jak by nigdy nic, łapię go za rękę: czekaj, chwilę, gdzie się tak spieszysz, jesteś mi coś winien – zapiedralałem tu do ciebie jak nienormalny, cysternę benzyny spaliłem, szlag trafił mecz z Litwą, a ty tak po prostu chcesz sobie wyjść? – Mietek nieco zmieszany zaczął coś mamrotać, że mi wypisze kwit do kasy, a ja mu na to: – Mieciu, no coś ty, naprawdę myślisz, że ja o pieniądzach? – na twarzy Mietka wymalowało się coś na kształt wielkiego zdziwienia. Nie przejmując się wiele Mietkiem i jego przemyśleniami zaciągnąłem go do pomieszczenia gospodarczego i wyrwałem mu teczkę: – Dawaj mnie to tu, nie będę po takiej akcji wracał do domu z pustymi rękoma, no nie? Mietek zaczął mnie błagać, że ma rodzinę, kochanki się ostatnio nawet dorobił, że on nie chce tego wszystkiego stracić, że domek na wsi, że auto, że kredyt. – A co ty Mieciu myślisz, że ja z tym wszystkim do prasy polecę? – w oczach Miecia zapaliła się iskierka nadziei, niczym w świecy żarowej na trzydziestostopniowym mrozie. Wtedy też pojąłem jego obawy: – A to o to ci chodzi, żebym tam nie poleciał przed tobą, czy tak? To wiesz Mieciu, to ja ci coś powiem: mam w dupie te wasze drobne srebrniki, za które sprzedajecie informacje do prasy, kumasz? Mieciu, ja w cytrusach robię, to na rachunki mi jakoś starcza, a teraz to tylko pamiątkę chcę mieć, coś dla dzieci i potomnych, że na takim spotkaniu byłem. Nie czekając na dalsze reakcje Mietka wyciągnąłem N95 8G i w makro zabrałem się za pstrykanie fotek. Moim oczom jęły ukazywać się kolejne tabelki, zestawienia planowanych premier, omówienia, wykresy, hasła marketingowe, jakieś instrukcje, zdjęcia modeli przedprodukcyjnych. Co raz wchodziła jakaś sprzątaczka to po wiadro, to po mopa, obrzucając nas niedwuznacznym spojrzeniem. W końcu uznałem, że starczy. W drodze powrotnej nachodziły mnie różne myśli, czy przypadkiem ta cała akcja ze spotkaniem i materiałami nie-dla-prasy, to nie kolejna ściema i blef zaprawionego w bojach gracza. Przyszłość pokaże. Zdjęcia w załączeniu. Czuwaj!

Miejski minivan-crossover-chwc

Murowany hit.

Wreszcie następca Coupe!

Nuova Seicento.

Nuova SUV di Maserati!

PLAN BITWY

Segment aut miejskich

Nowa architektura dla segmentu kompaktów

Klasa średnia i wyższa

SUV i Thesis Familiare

Nuova Barchetta

Przełomowy, supertani i superlekki model Ecobasic.

Nowa 500-tka przybywa z Kanady.

A teraz…

Spojrzenie w przyszłość

Inny SUV Maserati!

Tylnonapędowy następca Brery

Tak że nie wierzcie w głupoty i przygotujcie się na PRAWDZIWĄ ofensywę modelową Fiata!